Pracownicy magistratu Wiednia (MA 31) byli przewodnikami i udzielali fachowych wyjaśnień. Wieża wodna wybudowana została w ciągu 17 miesięcy, oddanie jej do użytku miało miejsce w dniu 3 sierpnia 1899 roku. W roku 1900 w miesięczniku OIAV ukazała się pierwsza wzmianka o wybudowaniu wieży. Służyła ona zabezpieczeniu dostawy wody źródlanej bez użycia pomp wodnych (czyli pod naturalnym ciśnieniem) dla X i części XII dzielnicy Wiednia.

Część podstawową wieży wodnej stanowi 8,1 m wysoki zbiornik wodny, który umieszczony został na wysokości 25,5 m i podtrzymywany jest przez mur wybudowany na kole o zewnętrznej średnicy 8,90 m. (na parterze grubość muru wynosi 1,5 m, tuż pod zbiornikiem 1,05 m). Obudowa wieży na parterze posiada mur grubości 3,0 m, na wysokości 36,80 m grubość muru zredukowana została do 1,0 m.

Poziom górnej powierzchni wody w zbiorniku wodnym w trakcie użytkowania wynosił 33 m ponad otaczającym terenem, co odpowiadało ciśnieniu 3 barów.

Równocześnie z budową wieży ciśnień wybudowano także maszynownię, gdzie umieszczono 2 pompy parowe. Każda z pomp dostarczała 70 l wody na sekundę. Zużycie węgla na transport wody do zbiornika wynosiło 29 kg/ 100 m³ wody.

Całkowita wysokość budowli wynosi 67,0 m, na wysokości 48 m ponad poziomem otaczającego terenu znajduje się pasaż widokowy szerokości 1 m.

Autorem budowli i kierownikiem budowy był Franz Borkowitz, budowniczym był Alois Schuhmacher, autorem konstrukcji dachu i urządzeń maszynowych – Franz X. Komarek.

Wieża była użytkowana do 1930 roku, w okresie późniejszym zastosowano bardziej nowoczesne metody popmpowania wody.

W latach 1988 - 1990 dokonano renowacji obiektu, całkowity jej koszt wyniósł 15 milionów szylingów. Tym sposobem obiekt typowy dla okresu późnego przemysłowego historyzmu został ocalony przed zniszczeniem i aktualnie raz w roku zostaje udostępniony dla zwiedzania.

Członkowie VPI, zainteresowani architekturą Wiednia wzięli licznie udział w zwiedzaniu obiektu. Miłym zaskoczeniem dla wszystkich była obecność kandydata na członka VPI Adama Przybyły, który już w drugim miesiącu swojego życia wykazał wyraźne zainteresowanie architekturą.